Çocuk sözcüğü lügatte, “gelişinceye kadar olan devresinde insana verilen ad, insan yavrusu” demektir.
Anne babanın çocuğa verdiği sevgi ileride çocuğun nasıl bir karaktere sahip olacağını tanımlıyor. Sevgi, çocuğun genel zekâsal sıhhatini geliştirir ve korur. Sevgi, çocuğu fiziksel olarak daha sıhhatli kılar. Sevgi, çocuğun beyin gelişimini ve hafızasını kuvvetlendirir. Kur’an-ı Kerim’de bazı ayet-i kerimelerde çocuk sevgisine değinilir.
Kadınlara, oğullara, yüklerle altın ve gümüş istiflerine, iyi tür salma atlara, sağmal hayvanlara ve ekinlere olan düşkünlük isteği insanlara câzip gösterildi. Bunlar, dünya yaşamının geçici birer metâından ibarettir. Gerçek varılacak hoş yer, Allah yanındadır. Âl-i İmrân / 14. Ayet
***
Onlara dünya yaşamını şu misalle anlat: Gökten su indiririz de onunla yeryüzünde nebatlar yeşerip gürleşir, sarmaş gez olur; sonunda kuruyarak yelin savuracağı çerçöp hâline kazanç. Allah’ın her şeyi yapmaya eforu yeter. Kehf / 45. Ayet
***
Sizi bize yanaştıracak olan ne mülkleriniz ne de evlatlarınızdır. Ancak iman edip sâlih ameller işleyenler müstesnâ. Onlara, yaptıklarına karşılık kat kat mükâfat verilecek ve onlar cennetin yüksek köşklerinde güven ve huzur içinde kalacaklardır. Sebe’ / 37. Ayet